ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΣΗ ΡΕΕΕΕΕ!!!

***ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ, ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΑ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΔΙΑΓΡΑΦΩ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΠΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ ΕΔΩ. ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΜΟΥ ΣΠΙΤΙ *http://expaganus.wordpress.com*, ΣΤΟ ΠΟΣΤ "ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΣΗ ΡΕΕΕΕΕ!!!".


Χωρίς σχόλια...
http://www.forthnet.gr/templates/newsPosting.aspx?p=211439

Θεσσαλονίκη, Ελλάδα 05/10/2007 10:22 (ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Δάση βελανιδιάς πνεύμονες πρασίνου στην Ελλάδα
υλοτομούνται για την εξασφάλιση καυσόξυλων.
Μεγάλες εκτάσεις δασών βελανιδιάς, που αποτελούν
πνεύμονες πρασίνου, υλοτομούνται αναίτια στην Ελλάδα
για την εξασφάλιση καυσόξυλων. Όπως αναφέρεται σε
πρόταση του καθηγητή δασολογίας στο πανεπιστήμιο
Θεσσαλονίκης Θεοχάρη Ζάγκα το είδος αυτό των
πλατύφυλλων δένδρων, που αποτελούν περίπου το ένα
τρίτο της συνολικής δασικής έκτασης στην Ελλάδα, θα
μπορούσαν να κατακρατούν 20 φορές περισσότερο
διοξείδιο του άνθρακα αν σταματούσαμε να τα υλοτομούμε
και τα αφήναμε να ζήσουν.

Στην παραπάνω φράση συνοψίζεται η πρόταση του
καθηγητή δασολογίας στο ΑΠΘ, Θεοχάρη Ζάγκα, την οποία
παρουσιάζει στην ημερίδα «Το Πρωτόκολλο του Κιότο και
η συμβολή των δασών, του αστικού πρασίνου και των
γεωργικών καλλιεργειών στην απορρόφηση του διοξειδίου
του άνθρακα», που διοργανώνει σήμερα ο Δήμος
Θεσσαλονίκης.

Ο καθηγητής εξηγεί ότι τα δάση βελανιδιάς στη χώρα
μας υλοτομούνται αποψιλωτικά ανά 20 χρόνια, παράγοντας
καυσόξυλα ευτελούς αξίας, ενώ θα μπορούσαν να ζήσουν
μέχρι και 500 χρόνια, αυξάνοντας το κατακρατούμενο
διοξείδιο του άνθρακα και 25πλασιάζοντας τον όγκο
ξύλου τους.

«Αν σταματούσαμε το σημερινό τρόπο διαχείρισης των
εν λόγω δασών, που έχουμε κληρονομήσει από την εποχή
της Ρωμαιοκρατίας, θα μπορούσαμε να έχουμε τεράστια
περιβαλλοντικά αλλά και οικονομικά οφέλη, την ώρα που
η χώρα μας είναι «στο κόκκινο» και αγοράζει δικαιώματα
εκπομπών αερίων», επισημαίνει ο κ.Ζάγκας.

Αναφέρει μάλιστα, ότι το ξύλο που θα μπορούσε να
παραχθεί από την αραίωση που θα χρειαζόταν το δάσος
βελανιδιάς ανά δεκαετία, θα είχε μεγαλύτερη οικονομική
αξία και θα μπορούσε να χρησιμεύει στην κατασκευή
επίπλων.

«Σήμερα, παράγονται μόνο καυσόξυλα, γιατί τα
δέντρα δεν έχουν καταφέρει να αναπτυχθούν στην 20ετία
και μάλιστα η πώλησή τους πολλές φορές δεν καλύπτει
ούτε τα έξοδα υλοτόμησης και εξαγωγής», προσθέτει.

Επιπλέον, σημειώνει ότι στα 20 χρόνια οι
βελανιδιές δεν έχουν ακόμη καρποφορήσει, με αποτέλεσμα
πολλά ζώα, όπως τα αγριογούρουνα ή οι αρκούδες να
χάνουν μια από τις πολυτιμότερες τροφές τους, τα
βελανίδια.

Σύμφωνα με τον καθηγητή, η δασοκάλυψη στην Ελλάδα
έχει πέσει κάτω από 25% λόγω των καταστροφικών
πυρκαγιών ενώ θεωρητικά θα μπορούσε να φτάνει το 75%.

«Είναι επιτακτική η ανάγκη να σταματήσουμε αυτόν
τον τρόπο διαχείρισης, υιοθετώντας απλώς μιαν άλλη
συμπεριφορά. Είναι μια από τις πιο απλές λύσεις για να
αυξήσουμε την απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα»,
τονίζει.